Een ode aan Joy, mijn “pain in the ass” … dat klinkt misschien niet positief, maar het is met een hart vol pijn en liefde dat ik haar zo noem.
Van dag één was ze ons zorgenkindje. Zwaar ondervoed kwam ze hier aan, vol parasieten en vooral met de ongeneeslijke aandoening leishmania (ze was getest in het asiel in Spanje en leishmania negatief verklaard, maar dat was geen goeie test). Al snel kwamen daar leverproblemen bij, kristalvorming in de urine, enz enz … Onze dierenarts werd al gauw een dierbare vriendin die we regelmatig zagen en onze apothekeres lachtte dat wij haar vakanties betaalden.
Gedragsmatig was er ook vanalles mis met haar, al zullen onze gasten daar nooit iets van gemerkt hebben, want ze richtte al haar rariteiten op haar baasjes, want waarschijnlijk had ze geleerd dat baasjes niet te vertrouwen waren. Maar al gromde ze de eerste maanden elke dag naar ons (bijv. als we achter haar aanliepen wanneer ze door de deur liep), en al leek ze de hele wereld leuker te vinden dan ons, we hebben altijd volgehouden en met volle overgave van haar gehouden, soms met pijn omdat het niet altijd wederzijds leek… maar we groeiden steeds dichter en dichter naar elkaar toe.
Haar zus Mia kwam er omdat ik nog steeds teveel afstand van haar voelde, en ongelooflijk maar waar, dat was de beste zet die we konden gedaan hebben. Ze zag hoe Mia ons vol overgave liefhad en durfde ook steeds meer van zichzelf te geven+ ze hield ook ontzettend van haar kleine zus.
We hebben Joy echt moeten veroveren en het doet ons daarom dubbel zoveel pijn om haar zo snel alweer af te moeten geven. Maar elke dag was voor haar een gewonnen dag want we wisten van bij het begin dat ze met een tikkende tijdbom in haar lijf liep. En deze is nu helaas heel plots ontploft.
Ik kan het nog steeds niet geloven dat mijn koppige vechtertje er niet meer is.
Natascha & Nicolas,
Ben al zes keer aan een zin begonnen, maar het is moeilijk om de juiste woorden te vinden om te laten weten dat wij ook verdrietig zijn dat Joy er niet meer is.
Lieve groeten uit Kerkrade.
Wiel en Bertien Mayntz
Dankje, juiste woorden zijn niet belangrijk, jullie medeleven doet ons deugd. We missen haar met hart en ziel.
Natascha en Nicolas,
Het was echt verschieten toen wij dit vernamen wij weten wat Joy voor jullie betekende al de liefde en warmte die je een viervoeter kan geven hebben jullie 1000x geven.Laat het een troost zijn dat de jaren die Joy bij jullie was ze genoten heeft van jullie liefde en een uitzonderlijke plek op aarde om te mogen verblijven.
Ik ben zeker dat Mia jullie veel liefde zal geven in deze moeilijke periode.
groetjes
Mark en Christine
Dank je, het is inderdaad een troost te weten dat Joy elke dag van haar leven hier genoten heeft … en ik heb geen idee wat ik zou doen zonder Mia, zij is echt een (b)engeltje.