Nicolas: “Ik heb onder normale omstandigheden al dikwijls last van het gewone leven, hoe alles langzaam voorbij lijkt te drijven, niets verandert, niets gebeurt, de alledaagsheid, de ondraaglijke lichtheid van het bestaan.
Het hoeft niet gezegd dat deze gedwongen en opgelegde
periode van stilstand niet echt mijn ding is. Ik vond groundhog day een leuke
film, maar om hem hier nu elke dag opnieuw te beleven is mij toch wat veel van
het goede.
Alle respect voor mijn vele dorps-en streekgenoten die genieten
van hun verplichte rust, die eindelijk tijd hebben om de hond deftig uit te
laten, die plots ontdekken dat koken fun kan zijn, beseffen dat sport ook
ontspannend kan zijn, het constante samenzijn met hun partner weten naar waarde
te schatten, ieder zijn ding, maar ik wil terug naar het leven.
Ook vanuit België komen berichten binnen hoe stressloos deze
nieuwe manier van leven voor sommigen aanvoelt, even uit de ratrace, heerlijk!
Ik kan dat natuurlijk allemaal enkel bevestigen want alle positieve punten die
mensen nu opsommen door de quarantaine zijn net die redenen waarom wij twaalf
jaar geleden richting onze heuvel trokken.
Dus, ik heb hier op mijn plek altijd die rust, die kalmte als
basiselement en had daar absoluut geen pandemie voor nodig, nu heb ik dringend
weer nood aan externe impulsen, aan werken, aan op café een pint drinken, aan
gezonde stress, aan alertheid, wakker zijn, intellectuele prikkels, geld
verdienen, mensen ontvangen, sociale contacten, leven quoi.
Ik blijf het gevoel hebben dat ik in een later leven ook nog wel tijd genoeg zal hebben om stil te staan, te reflecteren, te mediteren als dat moet, yoga zelfs, whatever, maar dat nu het leven, ons leven terug op de rails mag. Ik wil opnieuw vooruit en hoop dat de wereld mij wil volgen, als het moet met mondmasker en ontsmettende gel in mijn binnenzak, maar vooruit!”
