Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn met het geluid van werkmannen op mijn heuvel. Net voor de lockdown waren ze begonnen met de aanleg van ons nieuwe zwembad. Mooi op tijd, zodat het zeker af zou zijn op 1 mei. We hoorden wel vanalles over virussen en zo, maar geen haar op ons hoofd die eraan dacht dat dit gevolgen zou hebben op het leven op onze eenzame heuveltop.
Helaas, ondertussen weten we al lang beter en keken we maar liefst twee maanden naar een imposante krater in onze tuin. De deadline hadden we al lang opgegeven, maar ergens hadden we toch nog hoop dat er deze zomer gezwommen zou worden in het Verdita-zwembad.
En ja hoor, vanaf dat het licht op groen gezet werd, stonden onze mannen hier. Het zijn altijd al doorwerkers geweest, maar nu … het enthousiasme spat eraf. Dat is ook niet verwonderlijk wanneer je hoort dat twee van de drie al die tijd met hun gezin in een klein appartementje opgesloten zaten.
Ook voor ons is hun aanwezigheid een psychologische opkikker. Ik geef toe, er zijn momenten geweest dat ik wat pessimistisch was en geneigd was de hoop op een gezellige zomer vol gasten bijna op te geven. Maar nu niet meer, de cijfers gaan de goede richting uit en de Italianen zijn gemotiveerd om op een positieve, maar voorzichtige, manier het zomertoerisme te redden.
En vandaag ontvingen we voor het eerst sinds de lockdown een nieuwe reservatie voor de zomervakantie.
Wat er ook gebeurt, deze dag kan alvast niet meer stuk !