Tijdens onze jarenlange zoektocht ontdekten we dat onze ideeën over een huis vaak wijzigden wanneer we het meerdere keren gingen bezichtigen. De eerste keer kom je er bijv. met een stralende zon en lijkt die grindweg een lachertje, terwijl je tijdens een rit in de regen ontdekt dat het wegglijden in de modder toch wel een probleem kan zijn zonder 4X4.
Daarbij komt dat we het niet enkel kochten om er zelf te wonen, maar dat het ook perfect moest zijn als vakantie-accommodatie. Daar zouden we ons inkomen uit moeten halen, dus dat was echt van levensbelang.
Zo was er eens een huis waar je enkel kon geraken met een kleine wagen. Prachtig gelegen, dat wel. Maar toch wel heel beperkend als je iedereen met een middelgrote wagen als gast moet weigeren hé.
De hele weg richting ons “droomhuis aan de toren” waren we dan ook bezig met nog eens goed alles te overlopen wat we al wisten over het huis en de plek. Deze keer zouden we namelijk niet de luxe hebben om er verschillende keren heen te gaan. We hadden exact 4 uur en dan moesten we terug, want de volgende dag hadden we werkafspraken.
Gierend van de zenuwen reden we de heuvel op. Als het tegenviel, waren we hier helemaal voor niets gereden. Maar wat als het ongelooflijk mee viel? Dan moesten we echt in het diepe springen. En hoewel we al jaren op zoek waren, was er plots die onzekerheid.
Waren we echt klaar om een bindend bod te doen?