Nooit gedacht dat ik die 2 woorden in één zin zou kunnen gebruiken maar zondag bruiste Merana opnieuw van het leven. Het was immers de jaarlijkse mountainbiketocht én voor de minder sportievelingen was er een wandeling met natuurgids op ontdekkingstocht naar wilde orchideeën.
Dat minder sportief is trouwens relatief want de wandeling duurde vier uren, bergop, bergaf, calanche op, calanche af (naar Natascha haar gevoel trouwens veel meer naar boven dan naar beneden,). Onze hond vond het in ieder geval perfect, onze gasten die meewandelden – samen met maar liefst 40 anderen – eveneens.
Ook was iedereen weer onder de indruk van de fietsers, minstens honderd, van elke denkbare leeftijd die paadjes op kunnen waar je te voet amper boven raakt, respect.
Uiteindelijk ging het vooral over de natuur en de wilde bloemen en die lieten zich ook van hun beste kant zien :
(Nicolas)