Vanmorgen wou ik weer eens een nieuw pad uitproberen, kwestie van de omgeving goed in kaart te brengen voor de eerste gasten aankomen.
Eerst een aangeduid wegje gevolgd, maar ik dacht slim te zijn en een afslagje te nemen. Mooi niet, ik eindigde midden in het bos, op een kam tussen twee kloven, met een dolenthousiaste hond (Indy is gek op steile hellingen), nadat ik eerst al een woest riviertje had overgestoken.
Gelukkig kom ik altijd snel weer op de goeie weg dankzij de toren vlakbij ons huis als referentiepunt.
Volgende keer toch weer iets minder avontuurlijk en gewoon het pad volgen, dat is al spannend genoeg.
(Natascha)