Het is onze laatste Kerst in België …  Omdat we al met ons hoofd half in Italië zitten, waren we zelfs niet in de stemming om een kerstboom te zetten.  Volgend jaar in Italië daarentegen zal gans het dal mee mogen genieten van onze lichtshow

Wat we in België nooit deden (stadsmensen, weet je wel) en waarschijnlijk ook weinig naar hadden uitgekeken bleek in ons nieuwe thuisland een opwindend idee : we zouden die avond bij onze buren (die wel op ongeveer 700 meter wonen) gaan eten! Natascha was met de hond 2 mannen tegengekomen, aan de klap geraakt en van

Toen we er de eerste keer kwamen, kon ik niet geloven dat dit plaatsje nog niet was ingepalmd door het massatoerisme. Oergezellige stadjes, lekkere eetwinkeltjes en restaurantjes vind je in Italië overal natuurlijk. Maar een bron met een temperatuur van 73% die van deze stad één van de belangrijkste thermale plaatsen maakte van het Romeinse

Ik was met mijn zeis in de weer wanneer mijn lief een klein toertje te voet ging doen met Indy. Eén uur later en ondertussen verscheurd van de honger had ik al enkele keren het volledige dal bijeengeroepen doch geen spoor te bekennen.   Uiteindelijk kwamen ze glunderend af en deelde Natascha enigszins triomfantelijk mee dat

 “de trots van Piemonte ligt onwrikbaar op het culinaire vlak.” Dit zinnetje in Italië Magazine (http://www.italiemagazine.nl) deed mij er plots aan denken.  Ik heb nog niets geschreven over het eten in Piemonte. Wel, ook op dat vlak is dit gebied een Aards Paradijsje.  Je vindt er de duurste truffels ter wereld (naar het schijnt ligt het

3 nachten sliepen we in ons nieuwe huisje … veel te weinig en natuurlijk veel te snel voorbij.  We genoten enorm, maar er moest natuurlijk vanalles geregeld worden.  Het is bijna niet te geloven dat we dat allemaal op een paar dagen tijd gerealiseerd hebben: koopakte ophalen bij de notaris afspraak met de geometra voor

Het was al lang een goed voornemen en nu komt het er eindelijk van.  Dat we ons droomhuis in Italië op zo’n snelle en vlotte manier gekocht kregen hebben we aan één persoon te danken: Eleonora van het vastgoedkantoor. Er gaan veel horrorverhalen over makelaars in Italië de ronde.  Ze zetten je in de zak

Bij de voorbereiding van onze agriturismo hoorde ook de hartverscheurende keuze, nemen we een hond en zo ja, wanneer en de welke? Natascha speurde dagelijks het net af en kwam evenveel keren met aan ander ras aanzetten, steeds weer de voordelen afwegend tegen de nadelen en ganse opsommingen voorlezend van de goede eigenschappen van dit

Mensen vragen zich soms af of we ons ginds niet zullen vervelen, zo midden in het niets, ver van alles en iedereen … Tja, wanneer dat juist hetgene is waar je naar op zoek bent, zou het onlogisch zijn om dit zelf als struikelblok te ervaren.  Dat grote niets, dat is juist wat we willen. 

Eindelijk … na al die jaren aftellen is stap 1 voltooid: de aankoop van ons huis is achter de rug. Ik heb er geen woorden voor om ons geluk te beschrijven.  Daarvoor moet je erbij geweest zijn op het moment van de sleuteloverdracht, de eerste stap in ons nieuwe huis, de schoonmaak van onze buitentrap