Na ons eerste zomerseizoen vol gasten was het tijd om te beginnen met onze boerderijactiviteit. Nadat het terrein een laatste keer werd omgeploegd, bestelden we 25000 plantjes. De coöperatieve kwam met een speciale tractor om “makkelijk” te planten… Nou ja, makkelijk voor de 2 mannen met ervaring, maar voor mij – met mijn 2 linkerhanden […]

We dachten dat de verbouwing zeker een jaar zou duren, dus hadden we de opening van onze Agriturismo in het voorjaar van 2010 gepland, want in Italië kost alles meer tijd dan verwacht … dachten we. In ons geval was het precies het tegenovergestelde. In april begonnen we te voelen dat alle gastenappartementen in de

In het voorjaar van 2009 vond de eerste (maar zeker niet de laatste) interne verhuizing plaats. Appartement Il Biancospino was af en zo konden we eindelijk weg uit de tochtige kamers beneden. En vooral: we hadden vanaf nu een binnentoilet, en dat in combinatie met een regendouche en rond bad. We voelden ons de koning

Sneeuwt het hier vaak, vroeg ik aan onze makelaar. Een paar keer per jaar en na een paar dagen is alles weggesmolten, antwoordde Eleonora mij vol overtuiging. Dat stelde mij gerust, één van de redenen waarom ik naar Italië verhuisde was om de Belgische winters te ontsnappen. Die natte wind die mij tot op het

Elk jaar komt er een ogenblik waarop we beslissen wanneer we het komende seizoen zullen openen.Vorig jaar werd dit plots uit onze handen genomen, wat een heel bizarre ervaring was. Niet weten wanneer je met je activiteit zult kunnen starten, of je wel een seizoen zult hebben. Nachten lag ik er van wakker. Dit jaar

Handig zijn we geen van beiden, de keuze voor een renovatieproject was dus niet vanzelfsprekend voor ons. Een kant-en-klaar object lag echter niet binnen onze financiële mogelijkheden. Op het einde van de rit zou het ons minstens zo veel kosten, maar door de uitgaves te spreiden konden we nu al naar Italië in plaats van

Elke ochtend gaat Nicolas in het dorp om brood, meestal al wandelend. En vaak krijgt hij dan een vraag voorgeschoteld die velen absurd in de oren zal klinken: “Hoe is het weer bij jullie”? Toen ze hem voor het eerst die vraag stelden, dacht hij natuurlijk dat het één of ander grapje was die hij

Omdat internet voor ons van “levensbelang” is, vroegen we al 3 maanden voor de verhuis een ADSL abonnement aan. De lijn lag er al, dus tegen juni moest dat in kannen en kruiken zijn. En inderdaad, na een paar dagen hadden we als bij wonder verbinding. We konden ons geluk niet op. Ha, traag in

Met onze makelaar Eleonora was het vriendschap op het eerste gezicht. En dat was duidelijk wederzijds want niet lang na onze verhuis werden we bij haar uitgenodigd voor een etentje. Ze vertelde mij dat ze de volgende dag met Nederlandse huizenjagers op pad ging. Ik was gelijk enthousiast en stelde voor om haar te vergezellen.

Voordat hij onze terreinen bezocht, sprak de “presidente” over het planten van echinacea, rozemarijn en tijm. Vooral die tijm zagen we wel zitten, dat groeit hier namelijk in het wild, dus hoe moeilijk kon het zijn om tijm te kweken hé.Maar toen hij hier stond, veranderde hij van idee. Lavendel, dat zou hier perfect zijn.