Terug in de tijd – Deel 45: Wonen in een klein Italiaans dorp

De grote verandering voor ons was niet alleen de verhuizing van het ene land naar het andere, maar ook van een stad met 200.000 inwoners waar je anoniem kunt leven naar een dorp met 190 inwoners, van wie de meesten familie zijn van elkaar en het woord privacy weinig betekent.

In eerste instantie leken ze te geloven dat we gek waren. Een advocaat en een psycholoog die ervoor kozen om helemaal alleen op een heuvel te wonen… er moest iets mis met ons zijn, misschien verstopten we ons voor iets of iemand?

Toen ze hoorden dat we een toeristische activiteit wilden starten, waren ze nog meer verwonderd: “Waarom?”

Keer op keer vertelden ze ons dat het onmogelijk zou zijn, “Er is hier NIETS!” riepen ze uit. “Maar dat is het nou juist”, zeiden we, “Er is niets anders dan natuur, prachtige landschappen en absolute rust. Voor mensen uit de stad die willen ontsnappen aan de ratrace en de chaos van alledag, is dit de hemel.”

Hoofdschuddend vervolgden ze hun pad. Die fantasten zouden wel snel weer weg trekken, dachten ze.

Na een tijdje, toen ze beseften dat we nergens heen gingen en er tot hun grote verwondering ook echt toeristen kwamen, deden ze er alles aan om ons op te nemen in hun kleine maar zeer actieve gemeenschap. We werden uitgenodigd om te helpen bij de plaatselijke “Sagra del Raviolo”, ik leerde ravioli maken en ik maak nu deel uit van het opruimteam tijdens de festiviteiten. Zelfs onze gasten worden uitgenodigd om deel uit te maken van de crew. En Nicolas, hij is ondertussen vrijwillig brandweerman geworden (die wegens gebrek aan opleiding wel ver van de brand wordt gehouden 😉 )

De lokale bevolking doet er alles aan om ons te helpen wanneer dat nodig is, en in de plaatselijke bar worden onze gasten als royalty behandeld. We zijn hen erg dankbaar want ondertussen leerden we dat zo’n positieve integratie niet altijd evident is en hoe klein we ook zijn (met slechts 4 gastenappartementen), we proberen lokale activiteiten altijd zo goed mogelijk te ondersteunen….

En langzaam maar zeker beginnen ook zij nu in de toeristische potentie van hun streek te geloven.

Scroll naar boven