Enkele jaren geleden schreven Nicolas en ik ons in voor een 3-daagse paddestoelen-cursus. We hoopten er te leren welke paddestoelen eetbaar zijn zodat we in Italië zouden kunnen genieten van allerlei gratis lekkers uit het bos.
Groot was onze verbazing toen bleek dat we 3 volle dagen besteedden aan paddestoelen en al wat ermee te maken heeft, maar dat niemand ook maar een beetje geïnteresseerd was in de eetbaarheid ervan. We hielden vol, hoewel we ons ongeloof amper konden verbergen.
Nog erger was dat we door die lessenreeks niet enkel niets geleerd hadden over eetbaarheid, … we hebben ondertussen alletwee zoveel schrik gekregen van giftige paddestoelen dat het lang zal duren eer we het zullen aandurven om een wilde paddestoel in onze mond te steken.
Maar dat belet ons niet om in het najaar met onze neus richting grond op paddestoelenjacht te gaan, al was het maar om te fantaseren hoe lekker ze misschien wel niet zijn.
Vorige week (na een regenperiode) vonden we deze op het land van onze buurman.
Ik vermoed dat ze eetbaar zijn want de zondag erop waren alle hoedjes er netjes afgeplukt.
(Natascha)