10 jaar geleden bezochten we dit kuststadje al eens en ook al zijn onze herinneringen ondertussen vervaagd, we wisten dat we er een positief gevoel aan overhielden. En inderdaad, dit is een plekje waar je onmiddellijk een vakantiegevoel voelt opkomen. Kleurrijke huisjes, gezellige terrasjes aan het water, strand en een klein haventje van waaruit een boot je richting Portofino en San Fruttuoso brengt.
Na een lunch met zicht op zee gingen we de boot op. Ik kan het enkel aanraden. Zo’n boottochtje biedt je de kans om alles vanaf de zee te bekijken en indien mogelijk heb je dan nog een mooier uitkijkpunt. Wij stapten al af aan de eerste stop: “Punta Chiappa” om van daaruit een kleine wandeling (ca. 4 km volgens onze reisgids) terug naar Camogli te maken.
Als er ook maar een kleine mogelijkheid is om te verdwalen, dan zijn wij altijd die twee sukkelaars die erin lopen. En ja hoor, ook nu weer zijn we erin geslaagd om in één van de meest toeristische wandelgebieden ter wereld een manier te vinden om verkeerd te lopen. We vermoeden dat het gebeurde toen we bij enkele huisjes konden kiezen tussen naar boven of rechtdoor. Onze innerlijke luierik fluisterde ons toe dat rechtdoor wel goed zou zijn, vooral omdat we niet onmiddellijk een bordje zagen dat ons het tegendeel bewees en … even later liepen we plots midden in een bos over omgevallen bomen te sukkelen en ons af te vragen of ze geen beter pad hadden kunnen maken. We hadden het op dat moment moeten weten, maar nee, we liepen verder. Tot we echt helemaal vastliepen en moesten kiezen. Of dwars door het bos sukkelen of terugkeren. Helaas, het woord terugkeren is ergens geschrapt geraakt uit ons woordenboek dus dat was geen optie. We eindigden op handen en voeten, geprikt door bramen, over kleine kloofjes sukkelend, maar we vonden uiteindelijk het juiste pad. Ik vermoed dat dat niet ligt aan onze superieure padvinderskwaliteiten, maar we gewoon puur geluk hadden. Achteraf bleek dat we slechts een 500 meter door het bos geprutst hebben, maar het leken wel 5 km. Tja, ons relativeringsvermogen is ook niet wat ze ooit geweest is. Maar voor wie minder geneigd is tot verdwalen (bijna iedereen dus) is dit wel een wandeling die de moeite waard is.
Moe, bezweet en – we geven het toe – een beetje beschaamd kwamen we even later in Camogli aan. Na zo’n onverwachte inspanning vonden we dat we een duik in zee verdiend hadden. Want niet enkel scheen er een stralende zon, ook de temperatuur was zomers genoeg om zonder probleem het water in te gaan. Ongelooflijk hé, en dat midden oktober. Wat wil je nog meer (behalve een beter oriëntatievermogen)
Informatie:
- Camogli ligt op 115 km van Merana en volgens Google Maps doe je er 1u45min over.
- Er zijn 5 betaalparkings in Camogli, waarvan 2 een stuk buiten het dorp. Op een weekdag in oktober was parkeren geen probleem, maar tijdens de zomermaanden is het niet altijd evident om een plekje te vinden.
- Een boottocht is echt de moeite. In de haven vind je alle nodige informatie (prijzen, uurregelingen). Vaar niet helemaal naar San Fruttuoso om dan te voet terug te wandelen. De bordjes bij San Fruttuoso verwittigen wandelaars dat het pad enkel voor experts is. Geen idee wat ze precies bedoelen, maar het klinkt te moeilijk om ontspannend te zijn. De meeste wandelaars kiezen ervoor om van San Fruttuoso naar Portofino te wandelen, van daaruit kun je dan terug naar Camogli varen.
Meer foto’s : http://www.facebook.com/#!/media/set/?set=oa.10150490692354199&type=1
(Natascha)