We dachten onlangs even snel de verfwinkel binnen te springen om een wit laagje voor op onze houten vloer te kopen. De winkel op zich straalt zo’n ouderwetsheid uit die je bij ons nergens meer terugvindt, overal tot zelfs tegen het plafond verfpotten en borst els , pensioengerechtigde moeder met zoon zijn de uitbaters, zij doet het onthaal en de kassa, hij is de mengkunstenaar.
Wij wisten voor een keertje heel goed wat we wilden, zo’n wit dat bijna niet dekt, een beetje glanst en waardoor je het hout nog volledig kan zien. We deden een uitgebreide uitleg en de man scheen ons wel begrepen te hebben en was een behoorlijke tijd bezig met het maken van dé perfecte mengeling, hij testte uit op onze plank, het was te wit, beetje van dit erbij en weer met borsteltje testen, nog te wit, beetje van dat erbij, borsteltje, plankje en ja hoor, dat was wat we zochten.
Jammer genoeg was het al zaterdag en wilden we verven en daarna vernissen alvorens ze op maandag de keukens kwamen plaatsen en legde de man uit dat het ene één dag en het andere best twee dagen zou drogen, dus een en ander ging qua timing niet kunnen lukken.
Wij discussieerden onder ons en kwamen tot de conclusie dat het dan beter was nog niets te doen, geen wit en dus ook geen vernis en alles dan in één keer te behandelen nadat de keukens geplaatst waren.
Dat was echter zonder onze brave verfverkoper gerekend, hij zocht een oplossing die sneller droog zou zijn (ongeveer 18 uur), Natascha zei dat het niet hoefde en hij vertelde dan dat hij misschien zelfs iets had dat op 12 uur droog kon zijn, Natascha probeerde nogmaals door te zeggen dat we pas gingen verven na de keukens en hij blonk van trots, hij had iets dat amper 6 uren nodig had….
Ik begon ietwat kribbig te worden, we waren al zo’n 25 minuten in de winkel en moesten nog vele boodschappen doen en heb dan soms de pretentie te denken dat Natascha haar niet duidelijk genoeg gemaakt heeft (alhoewel zij vlot Italiaans spreekt en ik drie woorden ken) zodat ik aan de goede man met handen en voeten duidelijk maakte dat het niet hoefde, de gewone verf was voor ons goed genoeg waarop hij besloot dat we het met dit product konden doen, dat droogde ongeveer terwijl je het aanbracht….
Ik denk nog steeds dat er ergens een verborgen camera hing…
Niets in Italië kan snel en simpel verlopen, slow food, slow life, je moet er aan wennen en de ene dag gaat dat dus vlotter dan de andere.
Ondertussen de verf aangebracht en je gelooft het nooit, het droogde zo snel dat je het bijna niet egaal kon aanbrengen, volgende keer dus misschien toch weer beter de goeie ouwe onpersoonlijke Brico?
(Nicolas)