Mombaldone, een dorpje hier vlakbij, organiseerde gisteravond een gezellig feestje met overheerlijke belegde focaccia, een orgelspel, een paar kraampjes met lokale producten en een geleide wandeling door het dorp. Wie dit dorp kent, zal zich nu waarschijnlijk afvragen hoe lang zo’n wandeling kan duren door dat ene straatje en pleintje, maar zoals je weet : Italianen kunnen altijd heel uitvoerig en fier vertellen over hun omgeving, er moest zelfs een focaccia-pauze ingelast worden omdat niemand het anders zou volhouden … of omdat de overweldigende focaccia-geur onze aandacht deed verslappen 😀
Tijdens de rondleiding leerden we dat er drie poorten zijn, die vroeger afgesloten konden worden zodat niemand het dorp in of uit kon. Maar om tijdens een mogelijke bezetting van Mombaldone toch weg te kunnen geraken, op zijn minst om de paarden van de rivier te laten drinken, zouden er in de heuvel diverse gangen gegraven zijn richting de nabij gelegen Bormida-rivier. De woning links van de toegangspoort is nog steeds in handen van de familie die 700 jaar geleden over dit dorpje heerste en we werden zelfs voorgesteld aan één van de eigenaars. Een rondleiding in zijn huis zou natuurlijk echt top geweest zijn, maar helaas mochten we nergens binnen. Een gemis, want tijdens één van de vorige feestjes werd ik uitgenodigd door de eigenares van één van de historische panden om haar woonkamer te bewonderen, en ze was niet teleurgesteld door mijn reactie, nl. een openvallende mond van bewondering. Mensen wonen hier echt in historische pareltjes waar de geschiedenis lijkt te herleven.
In de 19de eeuw beleefde Mombaldone zijn laatste hoogtepunt, met allerhande winkeltjes en een bloeiend dorpsleven. Na de eerste wereldoorlog begon echter ook hier de leegloop van het platteland naar de stad, waardoor het nu vaak een nogal verlaten indruk geeft. Er is zelfs geen bar of winkeltje in het historische centrum. Gelukkig worden steeds meer van deze historische huizen opgekocht door mensen van buitenaf die ze met respect voor hun geschiedenis nieuw leven inblazen als vakantiewoning. Ook worden er regelmatig feestjes en evenementen georganiseerd zodat steeds meer mensen dit mooie dorpje ontdekken.
Eén van hun grootste prestaties is om Mombaldone op de lijst te krijgen van “I borghi più belli d’Italia” (de mooiste dorpjes van Italië), wat niet verwonderlijk is want ook al is het piepklein, het straatje met zijn historische stenen huizen, de poort en omwalling, het kerkpleintje met maar liefst 2 kerken en zijn natuurlijke omgeving zorgen ervoor dat dit plekje absoluut zijn plaats verdiend heeft en een bezoekje waard is.
En het orgelspel … dat hebben we aan ons voorbij laten gaan met het excuus dat je toch moeilijk met een hond de kerk in kunt hé 😉
(Natascha)