Telkens we vanaf ons huis een bepaalde richting uitgaan, verdwalen we.  Elke andere wandeling, geen probleem, maar die … we geraken er niet uit.  Elke keer opnieuw eindigen de paden midden in het bos, wat natuurlijk niet lelijk is, maar toch …  Dat kan niet de bedoeling zijn.  Wanneer we ooit een uitweg vinden, zullen we de paden zeker […]

We zijn hier nu exact 1 maand, dus het mocht wel eens een Italiaanse titel zijn hé. Vandaag ben ik op wandel geweest met de mensen van ons dorp (alee, 17 ervan toch) naar de Santuario del Todocco.  Het was een serieuze klim.  Ik denk dat we geen enkele afdaling gehad hebben op 3 uur tijd. 

Gisteren eerste beetje offday in Italia, het moest er natuurlijk ooit van komen en laat je beseffen dat je dan wel op een droomplaats mag zijn maar het leven zelve toch nog dagdagelijks moet geleefd worden. Beetje lusteloos dus, te weinig energie, weinig zin in dingen…one of these days, you know. Vermoedelijk een beetje teveel

Ik ben ondertussen een lichte dierenobsessie aan het krijgen.  Eergisteren mochten we de kippenfamilie Kwik, kwek en kwak verwelkomen in ons midden: De rest van de dierenfamilie (Indy en Tjuba dus) zijn ondertussen de beste vriendinnen geworden.  Wij (Nicolas en ik dus) voelen ons soms zelfs een beetje door hen verwaarloosd, want ze hebben enkel

Ondertussen is de geit losgebroken en mekkert ze nu vrolijk de heuvels in de buurt op en af, maar onze Belgische vrienden hebben toch nog kunnen genieten van een echte geitenwandeling … (Natascha)

‘t Is soms echt van ‘t ene uiterste in het andere.  ‘s Morgens de moestuin aanharken en de geit melken, ‘s namiddags in het termenstadje Acqui Terme langs de kraampjes (feest van San Guido) flaneren.  Heerlijk toch ! (Natascha)

Ongelooflijk maar ik schijn hier in Italia nog minder tijd te hebben voor het schrijven van een blogje dan destijds back home (dat dus nu Merana is geworden !) in België. Ondanks bijna drie weken geen internet, geen gsm, geen televisie, in the middle of nowhere zittende kom ik er niet toe mijn laptop te

Tja, we wilden boer worden, dus we hebben het zelf gezocht?  Vanmiddag kwam er plots een verdwaalde geit ons land opgewandeld.  Indy vond het eerst maar niets en blafte in paniek naar het beest, dat zich niet liet afschrikken.  Erna vond Indy het best, weer een nieuw speelkameraadje … Wij hebben ondertussen de boswachter verwittigd

Zalig om te zien hoe goed die 2 na een weekje al overeen komen.  Het was nochtans geen liefde op het eerste gezicht (kat liep angstig weg bij eerste aanblik van de hond en hond kon niet verdragen dat ook de kat aandacht kreeg). Nu zijn ze onafscheidelijk (behalve als Tjuba, de poes, het af

Ondertussen wordt het hier een echte beestenboel. Hond en kat zijn aan het verbroederen, alhoewel hond soms ietske te ruw wil snuffelen en dan snel op haar plaats gezet wordt. Maar al bij al, een groot succes na een weekje samenzijn, niet? Ondertussen is knabbel (de eekhoorn die hier al zat toen we het huis